Zeperd

Zuur is dat, een zeperd. Heb je wel eens scheikunde gehad? (wat is dat nu weer voor begin van een blog?)

Ik heb het lang geleden gehad. Ik weet er niet veel meer van behalve dat een base het tegenovergestelde is van een zuur. ik heb me altijd afgevraagd waarom basen in de volksmond niet bekend zijn, in tegenstelling tot zuren. Is het omdat zuur een smaak is? zout is wel bekend, maar dan alleen dat ene zout, dat we kunnen proeven. Een zuur en een base geven een zout. De bekendste daarvan, die ene die we zout noemen of keukenzout, krijg je als je zoutzuur en natronloog bij elkaar gooit. Andere zouten zijn onbekend. Soms kennen we ze wel, maar weten we niet eens dat het een zout is, zoals zeep bijvoorbeeld. Feitelijk een zout van een vetzuur en een base. Voor de basen die we kennen geld dat ook. We kennen ze wel, maar we weten niet dat het een base is, zoals natronloog. Dat is een woord dat bij veel mensen nog wel een belletje doet rinkelen en ammoniak ook, maar daarna houdt de kennis van basen op en ook ik moest googelen hoe het ook weer zat.

Deze eerste alinea hierboven deed met denken aan het Dunning-Kruger effect. Het Dunning-Kruger effect moet toch wel het meest deprimerende wetenschappelijke feit zijn, waar ik ooit van gehoord heb.

Het gaat om het feit dat het inschatten hoe goed je ergens in bent, dezelfde kennis verreist als daar goed in zijn. Met andere woorden. Als je ergens iets over leert, denk je al vrij snel er veel van te weten en pas als je er meer over te weten komt, begrijp je dat je nog bijna niets weet. Pas veel later, wanneer je er echt veel van weet, komt je kennis in de buurt van wat je aan het begin dacht dat hij was.

Weet je wat dat betekend? Dat betekent mensen die ergens nauwelijks iets vanaf weten, de grootste mond hebben over dat onderwerp, omdat ze denken expert te zijn. De mensen die er wat meer vanaf weten, houden hun mond omdat ze beseffen dat ze nog niet genoeg weten over het onderwerp en niet genoeg om de mensen die weinig weten duidelijk te maken dat ze niet weten waar ze het over hebben. De mensen die er werkelijk veel van af weten en die aan de mensen die die er niets van af weten zouden kunnen uitleggen dat ze het verkeerd zien, zijn schaars en daardoor meestal niet aanwezig en als ze dat wel zijn, wordt er naar mijn ervaring zelden naar ze geluisterd.

Ik had ooit bijna ruzie met een collega die niets van chemie wist, maar dacht van wel. Ik kon hem met mijn beperkte kennis, niet aan het verstand peuteren dat keukenzout maar één soort zout is en andere zouten volstrekt andere stoffen waren. Mijn kennis was voldoende om te weten dat het veel ingewikkelder was dan hij dacht, maar niet voldoende om het dat goed uit te kunnen leggen, Hij noemde mij een dombo omdat hij dacht dat ik bedoelde dat zouten als zeezout en Himalaya zout een andere stof waren dan keukenzout en geloofde me niet toen ik zei dat dat niet was wat ik bedoelde, maar ik kon ook niet op de namen van andere zouten komen. Wat een zeperd. 

Overigens, kijk hier eens: https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789465092102