3-Letterlijk becijferd

In de loop van mijn lange leven heb ik mensen van velerlei formaat, kleur, kunne, oriëntatie, geloof, vaardigheid en karakter meegemaakt, beste Log.

Ik heb Magyrs ontmoet, Hexen, Orcks, Gorilla’s, Geesten, Zhomby’s, Dwergen, Amphiben, halfgoden, een echte God (zonder Voeten), Vampyrs, Koningen, Keizers, Dictators, Gladiators (of zijn het Gladiatoren?) en zelfs een Olifant, echt waar. Die kerel was op handen en voeten groter dan ikzelf en had aan elke hand en voet maar één enorme nagel waar hij op liep, als een koe-mens. Zijn neus was wel drie voet lang en zijn oren fladderden. Ik was nog maar een kind en was niet bang, hoewel ik makkelijk het loodje had kunnen leggen, maar ik dwaal af.

Wat ik maar wil zeggen is dat ik van alles heb gezien en dat een niet onaanzienlijk deel van al die mensen gevaarlijk was. Het allergevaarlijkste soort mens heb ik echter nog niet genoemd, maar die heb ik ook meegemaakt: dat was een Ackauntant. Scheffer heette hij. Samen met Snitjer en Schlüter was hij het dagelijks bestuur van Koninkrijk Orchidee, wat nu niet meer bestaat. Om uit te leggen wat voor iemand dat was, zal ik beschrijven hoe zijn dag er uit zag. Omdat ik ooit betrokken was bij een complot tegen dat dagelijkse bestuur, heb ik hem eens geschaduwd, waarbij ik mij onzichtbaar had gemaakt en zo heb ik hem gezien op een manier die voor anderen onmogelijk was.

Om precies dertien minuten over vier in de ochtend stond ik onzichtbaar naast zijn bed en bestudeerde de droom die hij op dat moment had. Hij droomde dat hij controleur in een bonen fabriek was. De bonen moesten op kleur en grootte gescheiden worden door een enorme groep lijfeigenen; effectief slaven, maar dan door contracten gebonden. Het waren stuk voor stuk vrouwen van de Oronka stam. Kleine, witte wezentjes met rood haar en ronde, mollige vormen en een veel scherper verstand dan de meeste andere volkeren dachten. Als controleur pakte hij via een ingewikkeld systeem dat bedoeld was om de controles onvoorspelbaar te maken hier en daar een boon uit een bakje en legde deze op de kleur en vorm kaart. Was de boon correct gesorteerd, dan knikte hij nee tegen de lange, gespierde man met het kleine ronde hoofdje en de grote snor die achter hem liep, maar was de boon niet correct beoordeeld door het betreffende Oronka-vrouwtje, dan knikte hij ja. De grote bruut, met zijn glimmende kale kopje waar nauwelijks hersenen in zaten, greep dan zijn karwats, trok het vrouwtje aan haar haar van de grond en ranselde haar exact twee minuten in hoog tempo aan alle kanten af alvorens hij haar weer liet vallen. Scheffer negeerde de pijnkreten en zei haar: “Ik weet dat het geen pretje is, maar het is noodzakelijk, willen we onze productiedoelen halen dit semester. Ik hoop dat je na deze controle beter in staat zult zijn je werk te doen en tevens hoop ik dat de behandeling je niet al te veel ongemak heeft doen ondergaan. Ik zou willen dat het anders kon,” waarbij hij haar vaderlijk bezorgd aankeek.

Klokslag veertien minuten over vier gingen Scheffers ogen open en kwam hij overeind met op zijn gezicht een grote glimlach, wat er bij hem op neer kwam dat het rechte, grijze streepje tussen zijn kin en neus een paar millimeter breder geworden was dan anders.

Hierna weidde Scheffer zich met militaire precisie aan zijn zelfzorg, waarbij opviel dat hij in de spiegel alleen naar onderdelen van zich zelf keek en niet eenmaal naar het geheel. Had hij dat wel gedaan, dan had hij gezien dat, eh… Ik weet niet meer helemaal zeker wat hij dan gezien had, want ik kan hem niet meer voor de geest halen. Hij was zo grijs en vormloos, dat ik alleen nog weet dat hij niet meer zo jong was. Dat is het effect dat ackauntantie heeft op mensen. Het trekt ze leeg, maakt ze grijs en neemt ze over.

Na een ontbijt van grijze, koude pap en een glas warm water (tijdenswelke hij regelmatig met plezier terugdacht aan zijn droom), ging hij naar het paleis en handelde hij de stukken af. Het waren vooral verzoeken om geld. Ik keek mee en zag dat hij de verzoeken van de inlichtingen- en propagandadienst en vooral die van de afdeling verhoor en marteling met voorrang behandelde en goedkeurde. Vervolgens ging hij op zijn telraam zitten rekenen en tellen om zijn keuzes te kunnen verantwoorden. Dat verantwoorden, dat was niet aan zijn medebestuurders, want die hadden het liefst zo min mogelijk met de cijfers te maken, nee, het was aan de cijfers zelf. Ze moesten kloppen, anders kon hij niet naar huis en hij maakte ze altijd kloppend, waaruit hij opmaakte dat hij de juiste keuzes had gemaakt. Halverwege en aan het eind van zijn werkdag at hij roggebrood met halvarine en een glas koud water met wat zout

Toen hij na zijn werkdag terug thuis kwam, stoeide hij nog wat met de hersenbrekers uit het nieuwsblad en besloot hij zichzelf voor het slapen gaan nog te verwennen met drie schijfjes komkommer en een glas bruiswater. Toen zag ik hem in zijn dagboek schrijven: “Wat ben ik toch een gelukkig mens, dat ik werk mag doen dat zo nuttig en interessant is, alsmede spannend en vermakelijk. Hoeveel mensen zouden er niet met mij willen ruilen? Ik denk zeker 90 procent van de bevolking. Eens kijken of ik het uit kan rekenen.”

Hij rekende het uit, met hier en daar een gecalculeerde (maar foute) gok en kwam op 91,3 procent. Hij had zelf niet in de gaten dat hij met zijn gecijfer magy aan zijn berekeningen toevoegde, die zich vervolgens over de omgeving verspreidde en zo het werkelijke aantal mensen die zijn kille, lege bestaan zouden willen leiden verhoogde. Tevreden ging hij slapen, zich daarbij concentrerend op de droom met de Oronka-vrouwtjes, zodat hij hem deze nacht weer zou hebben, zoals dat de afgelopen zevenentwintig jaar steevast was gebeurd. Aan iets anders denken om te dromen, kwam niet in hem op, want fantasie had hij niet. Nog voordat er een kwartier voorbij was, sliep hij als een roos.

De macht van getallen gaat die van de magy te boven, maar haar verderfelijke invloed ook. Wie het cijfer tot macht verheft, verdeeld letterlijk zijn ziel, beste Log; in duizend stukjes als letters in een letterbak. Keurig op een rij, maar zonder ooit woorden te vormen.

Overigens, kijk hier eens: https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789465092102